πάρουρος

(I)

-ον Α

αυτός που στέκεται δίπλα από κάποιον για να τόν φρουρεί, να τόν φυλάγει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + οὖρος (Ι) «φύλακας, επόπτης»].

————————

(II)

-ον Α

αυτός που είναι δίπλα από την ουρά κάποιου άλλου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + -ουρος (< οὐρά), πρβλ. έξ-ουρος].